Ja, de mogelijkheden in een rijk golfbanen land als Nederland zijn er volop om eens ergens anders een rondje te gaan lopen. En zo was er op maandag 26 mei het jaarlijkse dagje uit van de DiDo-dames. Het evenement waar we naar hebben uitgekeken. De weersvoorspelling was regen, veel regen, als dat maar goed gaat!
Het verzamelen was op een vertrouwde plek, het parkeren was iets veranderd, maar met behulp van onze verkeersregelaars liep alles op rolletjes.
De dames druppelden binnen en je weet niet wat je ziet, auto's werden uitgeladen een bonte verzameling van golfuitrustingen, karretjes en verkleed kleren en dat 45 maal! Gelukkig was daar Bertus onze vaste chauffeur met bus en aanhanger en binnen een korte tijd kon je niet meer zien dat wij er waren geweest.
Ook nu al was er een gebabbel van jewelste, sommigen hadden elkaar een tijd niet gezien dus het startsein van bijkletsen werd gedaan.
En zo vertrok een bus vol dames richting het Brabantse land, met als eindbestemming golfbaan de Stippelberg in de gemeente Gemert-Bakel. Na aankomst uitladen naar het clubhuis installeren en toen was er koffie met taart! Onderwijl kwam een alleraardigste Marshall uitleg geven over het hoe en waar van de baan. Dat was hard nodig want enigszins ingewikkeld was het wel.
Ja, en dan de baan in, voorzien van het bekende overlevingstasje, het was nog droog maar het zag er wel dreigend uit. En ja hoor, 12 uur startte de eerste flyte's en deze waren net in de baan toen de hemelpoort open ging. Maar wat we toen nog niet wisten dat het maar een heel klein buitje was, de gevleugelde uitspraak een vingerhoed vol. Regenkleding aan, regenkleding uit. Oef, dat viel even mee.
Daarna was het op het gevoel afgaan, vele bunkers zien van binnen en buiten en stuiterende ballen. Helmgras, bulten en water. Nee, het was geen vertrouwde Oude Maas, maar wel een uitdaging en veel inspanning. Einde middag was iedereen weer binnen en na een frisse douche was het tijd voor een drankje. Dat had een ieder wel verdiend.
De tafels waren gedekt, en een ieder had wel trek gekregen. Maar voor de maaltijd was er eerst een prijsuitreiking, het was tenslotte wel een wedstrijd.
Er was een Neary die is gewonnen door Agnes Beernink en de Leary door Ria Bierman.
Daar er in twee lussen werd gespeeld, waren er 2 x 3 prijswinnaars.
Lus 1: 1e prijs Lucien Hompus, 2e prijs Verronica Snijders en de 3e prijs Nitha Keulemans.
Lus 2: 1e prijs Beppie van Hengel, 2e prijs Carolien van Valen en 3e prijs Bruni Leentfaar, allemaal gefeliciteerd!
En toen was er het diner, iedereen had trek en het was een smakelijke maaltijd. En het was nog steeds droog buiten, wat hadden we geboft met het weer.
Maar aan alle leuke dingen komt een eind en het werd tijd voor vertrek. Bertus stond ons weer op te wachten met de bus en bracht ons weer veilig thuis. Onderweg, een ondergaande zon en daarna de duisternis. En halverwege, warempel regen, niet veel maar het was er wel.
Na een inspannende, ontspannende dag weer thuis aangekomen liep de bus leeg en werd het stil op het parkeerterrein.
Bij deze toch maar eens de damescommissie in het zonnetje zetten, de voorbereidingen, het voorspelen, de taakverdeling, vraagt allemaal aandacht en zorg om een hele gezellige dag van ons uitje te maken en het was voortreffelijk georganiseerd. Dames chapeau!
En, volgend jaar weer?
